เกมรัก ลิขิตเสน่หา (My Old Man)

ปุกาด...ปุกาด...

เนื่องจากไรท์เตอร์ขาดอง ไม่ได้เขียนนิยายนานเป็นปีแล้ว(ยังกล้าเรียกตัวเองว่าไรท์เตอร์อีก -*-)
แต่แหมๆๆๆ ก็ด้วยภารกิจการงานและภาระครอบครัวล่ะนะคะ ทำงานอาทิตย์ละ 7 วัน จะเอาเวลาไหนมาเขียนกันล่ะ แหะๆ
แต่ก็นะคะ ยังคิดถึงนิยาย คิดถึงนักอ่านอยู่เสมอ ใจน่ะอยากจะเขียน แต่เวลาไม่มี
บางทีพอเจียดเวลาได้ สมองก็ตื้อๆ กลวงๆ คิดอะไรไม่ออกซะงั้น
พอจะเริ่มมาเขียนใหม่ เลยทำให้ไม่สามารถต่อยอดได้ และจำเป็นต้องรื้อเนื้อหาใหม่เกือบหมด
ไรท์เตอร์เลยตัดสินใจ ขอลบนิยายที่โพสต์ทิ้งไว้ออกไปก่อน
แต่ไอ้ครั้นจะลบปิดเรื่องเลยก็เสียดายคอมเม้นต์ จึงขออนุญาตลบทิ้งแบบนี้แล้วกัน
และถ้าวันไหนพอ ก็จะเริ่มลงนิยายใหม่ตั้งแต่ต้นนะคะ โดยทิ้งบทนำไว้ ซึ่งเป็นส่วนที่ไม่มีการแก้ไขสักเท่าไหร่


แล้วพบกันเมื่อชาติต้องการค่า...

----------------------------------------------------------------------------
 

เขาว่าผู้หญิง พอขึ้นเลขสาม หากยังโสด ไม่มีแฟน
ก็เตรียมตัวถูกเรียกว่า สาวแก่ สาวเทื้อ ได้เลย

ไม่นะ.. เธอเพิ่งจะยี่สิบเก้าเท่านั้นเอ๊งงงง (เสียงสูง)
แม้จะอีกแค่ไม่กี่เดือนตัวเลขหลักที่สองบนหน้าปฏิทิน
อายุจะเปลี่ยนไปแล้วก็เถอะ

อย่างเธอไม่มีทางจะเป็นสาวแก่สาวเทื้อหรอก..

ชีวิตโสด.. อิสระจะตายไป เธอกำลังสนุกกับงาน
อยากทำอะไรก็ทำ หัวหกก้นขวิดกับเพื่อนแค่ไหนก็ได้
ไม่มีใครว่า (กับเพื่อนผู้หญิงเท่านั้นนะ ไม่งั้นพี่ชายเธอ
เอาตายแน่ๆ เลย)

เอ.. หรือที่แฟนไม่มี เพราะบรรดาพี่ชายของเธอแน่ๆ
ทั้งพี่แท้ๆ ทั้งลูกพี่ลูกน้องเลย พากันห่วงและหวงเธอ
เกินกว่าเหตุตั้งแต่เริ่มสาว(จนใกล้จะหมดความสาวอยู่แล้ว)

แต่นะ.. เธอก็ไม่เห็นเดือดร้อนอะไรนี่..
ใช้ชีวิตกับพ่อแม่และพี่ชายก็แฮปปี้จะตายไป
แล้วทำไมบางครั้งมันถึงได้แอบเหงานิดๆ ล่ะ
เวลาลอบมองเห็นคนเขาควงกันถึงได้รู้สึกว่าตามันละห้อยไปบ้าง
ความรู้สึกนี้ เธอจะแก้ให้หายได้ไหมนี่...


 

ในฐานะพ่อม่ายหนุ่มใหญ่..
ทั้งหน้าตา ฐานะ หน้าที่การงาน
กว่าสิบปีที่ผ่านมา เขาไม่เคยขาดผู้หญิงข้างกาย
แต่ก็ยังไม่มีใครที่จะมาแทนที่ภรรยาที่ตายไปแล้วได้สักคน

เอ...
ลูกผู้น้องของเพื่อนหมอเขาคนนี้
ดูน่าสนใจเหมือนกันนะ
ตัวเล็กอย่างกับเด็กกระป๋อง เวลาพูดคุยเล่น
ก็เหมือนเด็กๆ แต่พอทำงานก็วางมาดขรึม
ให้เชื่อว่าเป็นเภสัชกรได้เหมือนกัน 

อ่อนกว่าเขารอบกว่าๆ เหรอ
อืม.. ก็ไม่เท่าไหร่
แม่ของเจ้าสามหนุ่มที่อยู่บนฟ้า
ก็คงไม่ว่าอะไรเขาหรอกมั้ง
เธอบอกเสมอว่าอยากเห็นเขามีความสุขนี่นะ


 

ผู้ชายหน้าสวย..
เขาไม่ชอบคำนี้เลย ให้ตายเถอะ..
ถึงเขาจะชอบทำงานบ้าน ชอบทำกับข้าว
ทำอาหารเก่ง มิหนำซ้ำยังเป็นนักเขียนนิยายรักอีก
แต่เขาก็เป็นผู้ชายนะ เป็นผู้ชายที่ชอบผู้หญิงด้วย
ทำไมใครๆ ชอบคิดว่าเขาจะเบี่ยงเบนเป็นเพศที่สามกัน
ใครคิดเขาก็ไม่สนหรอก แต่ผู้หญิงที่เขาสนใจ
อย่าคิดว่าเขาเบี่ยงเบนก็แล้วกัน

เธออายุมากกว่าเขาอีกหรือเนี่ย..
ไม่อยากจะเชื่อเลย
แต่ก็ไม่เป็นไร แม่เขายังอายุมากกว่าพ่อเลย
ความรัก มันไม่เกี่ยวกับอายุสักหน่อย

อะไรนะ..
พ่อภูก็ชอบเธองั้นหรือ..
ในเมื่อเป็นความสุขของผู้เป็นพ่อ
เขาก็ควรจะถอยอย่างนั้นใช่ไหม


 

........................................................................................


 

เปลี่ยนชื่อรอบที่ ? เป็น "เกมรัก ลิขิตเสน่หา" นะคะ

โพสต์ช้าบ้าง หายเงียบกันไปบ้าง แต่ไม่ได้ทิ้งนิยายเรื่องนี้
รวมไปถึงทุกๆ เรื่องของไรท์เตอร์นะคะ

แต่ต้องยอมรับตัวเองค่ะ ว่างานเขียนไม่ใช่งานหลัก
ไม่ได้นั่งเขียนนิยายทุกวันเป็นงานประจำ 
ไรท์เตอร์คนนี้มีงานอื่นต้องทำ และต้องมาก่อนนะคะ
ช่วงไหนถ้าติดภารกิจการงาน นิยายก็ต้องงดดองเค็มกันไป
แม้จะอยากเขียนแทบตาย ก็ไม่สามารถทำได้ค่ะ

แต่ถึงอย่างนั้น ก็ยังอยากเขียน อยากโพสต์ให้พี่ๆ น้องๆ เพื่อนๆ ได้อ่าน
ได้ติดตามนิยายจากนักเขียนน้อยๆ (ที่ตัวไม่ค่อยน้อย) คนนี้
อีกสักคน 

แม้จะไม่ได้เก่งกาจเป็นนักเขียนอาชีพ แต่ทุกถ้อยทุกความ
ล้วนแต่ตั้งใจกลั่นกรองให้ผู้อ่าน


ไรท์เตอร์ไม่ได้หวังอะไรนอกจากมีส่วนที่สร้างความสุขความสนุกให้คนอ่านค่ะ ^^ 

 

#==#==#==#==#==#==#==#==#==#==#==#==#==#==#==#==#==#==#==#==

  

~~%~~%~~%~~%~~%~~%~~%~~%~~%~~%~~%~~%~~%~~%~~%~~%~~%~~%

 

นิยายที่ได้วางแผงในรูปเล่มแล้วค่ะ ^ ^

http://writer.dek-d.com/makokchor/writer/view.php?id=678716